28 januari 2014

Tussen primaire therapie en docetaxel


Deze keer een kort overzicht over de mogelijkheden als de gangbare hormonale behandeling niet meer werkt en het nog te vroeg is voor docetaxel. Dit "te vroeg" is natuurlijk enigszins subjectief maar ik zou zeggen als er nog geen symptomen zijn en/of als het PSA maar langzaam stijgt. Maar ook als er wel symptomen en snelle PSA-stijgingen zijn valt er veel te zeggen om eerst iets te proberen dat minder bijwerkingen geeft en minder ingrijpend is dan docetaxel.

In Hormonale Therapie bij Prostaatkanker staan de diverse hormonale behandelingen beschreven. Krijgt men alleen een LHRH antagonist zoals Lucrin dan is de eerste stap het bijgeven van een anti-androgeen zoals Casodex. Is direct gestart met combinatietherapie bijvoorbeeld Lucrin plus Casodex dan heeft het stoppen met Casodex vaak een positief resultaat (zie hormonale therapie over Anti Androgen Withdrawal Syndrome). Mochten deze wijzigingen niet werken dan is soms een ander anti-androgeen wel werkzaam bijvoorbeeld Anandron. Het uitproberen van deze wisselingen met "normale" middelen is zeker de moeite waard en kan een langdurige respons geven.

Als deze maatregelen niet of niet meer werken en er geen symptomen zijn of snelle PSA stijgingen wordt soms nog een effect gezien van oestrogeenpleisters.

Hierna komt men terecht bij de zogenaamde secundaire hormonale therapie waarbij nu Zytiga (abiraterone) de meest voor de hand liggende keuze is. Xtandi (enzalutamide) zou zeker ook een goede optie zijn, echter dit middel mag officieel in Nederland nog niet voorgeschreven worden aan patienten in de fase voor docetaxel. Het kan echter geen kwaad hier toch naar te vragen in het geval dat Zytiga niet werkt of uitgewerkt is, mogelijk komt men toch in aanmerking bijvoorbeeld in het kader van een wetenschappelijk onderzoek.

Na of naast bovengenoemde middelen (bij geen of geringe respons) is er nog de mogelijkeid met orale chemotherapie een effect te bereiken. Over Endoxan (cylophosphamide) is hier eerder gesproken. Een vroeger veel voorgeschreven maar nu in onbruik geraakt of vergeten middel is Estracyt (estramustine). Dit is een molecuul dat in het lichaam uiteenvalt in een oestrogeen en een mosterdgas-achtige stof, dwz een stof met zowel hormonale als chemowerking. Een voordeel hiervan is dat het geslikt kan worden maar het heeft over het algemeen meer bijwerkingen dan de andere hierboven genoemde middelen.

In de komende stukjes kom ik te spreken over immunotherapie

Geen opmerkingen: